Vanwege mijn werk moet ik ’s ochtens op tijd klaar zijn en dus komt de thuiszorg lekker vroeg. Na een tijdje valt het op dat dit tijdstip langzaam maar zeker opschuift. Half acht wordt een kwartiertje later. Na een maand is het verschoven naar acht uur. En na nog meer weken wordt het rond half negen of nog later. Dit kan zo niet, dus ik bel op en leg het probleem uit. Begripvol komt daarna dan de assistentie weer op tijd. Dan schuift het weer op en na een paar maanden is het weer veel te laat. Als dit zich een paar keer heeft herhaald blijkt er echt een patroon in te zitten. Elke paar maanden schuift het op, ik bel uiteindelijk en dan het gaat weer even goed.
Wat is hier aan de hand? Ik vraag het aan degene die de planning verzorgt. Nou, dat is simpel: degenen die naar de dagopvang moeten krijgen voorrang. “Waarom?” vraag ik. “Nou, anders staat er een taxi op ze te wachten.” Tja, dat is inderdaad lastig. Maar op mij zitten ook mensen te wachten, ik heb afspraken met collega’s of afspraken met andere organisaties. “Maar ja, de taxi voor dagopvang” zo sputtert de planner tegen.