Valt niet mee trouwens, is mij eerlijk gezegd ook nog niet gelukt. Als je altijd in een ligrolstoel ligt, dan krijg je gemakkelijker een buikje dan een afgetraind lichaam. En ik kom een heel eind het strand op met mijn four-wheel drive rolstoel, maar er zijn grenzen. Hij blijft bijvoorbeeld steken en dan moet je er weer een nieuwe 50A zekering in doen. Dat flaneert toch wat minder. Niet zo supersexy. Sowieso, ik vind mijn stoel er wel technisch indrukwekkend uitzien, maar sexy, neuh. Bovendien waren ze bij RSR er niet zo blij mee dat ik op Schiermonnikoog uitgebreid over het strand ging, want al die elektronica is niet zo gek op zout water en stuifzand. Hebben ze misschien ook wel gelijk in.
Beach rolstoel
Goed nieuws: soms heeft zo’n strandtent een Beach rolstoel, met van die fijne grote wielen. En als je echt geluk hebt, dan hebben ze een elektrische Beach rolstoel. Dan kan je autonoom rijden. Da’s natuurlijk veel fijner, want mijn ruim 80 kilo over mul zand vooruitduwen is niet zo sexy.
Snelheid en actieradius
Wat wel heel fijn is, is dat die stoel van mij zo’n 10 km/u kan, zodat ik met m’n vrouw kan mee ’fietsen’. Heerlijk door de duinen, zon en zeewind. Wat wil een mens nog meer. Een elektrische rolstoel wil op zo’n dag wel wat meer. Meer stroom, om precies te zijn. Dus de oplader mee, plus een verlengsnoer. Zodat we bij de lunch niet alleen onszelf kunnen opladen, maar ook mijn stoel. No problem. En daarna weer fijn verder. Soms een langer stuk met de bus, om de batterijen te sparen. Dat is op Schier helemaal geen probleem, want de bussen daar rijd je zo in en uit. Heel fijn. Het kan dus wel.
Opvouwbare wegrijdhulp
Mul zand blijft wel een uitdaging. Je blijft geheid een keer steken. Da’s een leermomentje. Dus op internet gevonden: van die opvouwbare wegrijhulp gripplaten die je kan gebruiken als je auto in de sneeuw of modder is blijven steken. Die kan je ook gebruiken om met je rolstoel uit mul zand te komen. En er zijn er die zo klein opvouwbaar zijn, dat ze in een laptoptas passen. Dus die heb ik standaard achterop m’n rolstoel. Beetje vreemd, beetje anders, maar mul zand op het strand of in het bos houdt me niet meer tegen.
Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM)
Net als iedereen moet je wel een beetje blijven opletten. Dus bijvoorbeeld op Schier de bus niet missen, zodat je de boot mist. Want dan zijn geheid alle hotels vol en heb je gegarandeerd ook onvoldoende medicijnen mee. Dus rondgevraagd: wie heeft er een boot om mij naar de wal te brengen? Valt tegen, je moet meestal via een trapje aan boord en een klein schip kiept om als je er zo’n zware elektrische ligrolstoel op zet. Dus rondgebeld (want nooit opgeven). De Kustwacht verwees door naar de KNRM. Bleek ik weer eens geluk te hebben: zij waren net bezig met een demo, hier op Schier. Dus: “ik heb een hele leuke uitdaging voor jullie”. Dat vonden zij gelukkig ook. Er bleken maar liefst zes van die potige kerels nodig om mijn elektrische rolstoel aan boord te tillen. Ook geweldige service: aan boord een bed en goede medische faciliteiten. En, het was immers een demo-dag, toen met volle vaart over de Waddenzee, stuiterend over de golven, zeer indrukwekkend.
Lid worden KNRM
Murphy was er ook: natuurlijk was de parkeergarage in Lauwersoog al dicht. Geen probleem, de KNRM-mensen kenden de man met de sleutel. Dus ook nog even vol trots mijn aangepaste auto laten zien. En de volgende dag natuurlijk een bedankpakketje gestuurd en lid geworden van de KNRM. Wat een geweldige mensen zijn dat. En zowel zij als wij hadden er weer een sterk verhaal bij. Eentje in de categorie ‘hoezo niet, natuurlijk wel!’
