Idyllisch beeld platteland
Inderdaad, ik woon op het platteland, ergens in Noord-Nederland. Sommigen – vooral mensen in grote steden in het westen van ons land – denken daarom dat ik tussen de weilanden woon. Heel idyllisch, met koeien, schapen, kippen en nog meer dieren in en rond het huis.
Nu houd ik erg van dieren (behalve van sommige insecten), dus dat lijkt me wel wat. Ik heb alleen twee je-weet-wel-katers, waardoor ik letterlijk elke morgen wakker wordt met een kater. Maar het lijkt me ook leuk om er een hond (liefst een poolhond, of de grootste soort die er is), wat kippen, konijnen, schapen, geiten, paarden en meer bij te hebben. In ieder geval heb ik dan geen fipronil eieren.
De werkelijkheid
Dat beeld moet ik toch even corrigeren. Ik woon in een huurwoning in een rijtje, in het centrum van een redelijk groot dorp (ca. 5.000 inwoners), met een klein tuintje: een achterplaatsje met tegels. Daarachter ligt wel een grasveld, maar zeker geen weiland. Veel te klein voor al die dieren en ook veel te druk, want er rijdt hier nogal wat verkeer voorbij.
Zo veel dieren voeren en onderhouden kost een hoop geld en je moet een auto hebben als je ver van alle voorzieningen, midden tussen de weilanden woont. Heb ik allemaal niet. Er zijn hier wel veel boerderijen in de buurt, maar die hebben lang niet allemaal een boerenbedrijf en veeteelt komt hier heel weinig voor. De meeste boeren verbouwen granen en andere gewassen. Dag idyllisch beeld.
Lichamelijk zou ik het ook niet aankunnen, al dat werk. Wel heel erg jammer, want je mag mij op een onbewoond eiland zetten met mijn katten en nog wat andere dingen. Ik zou me wel vermaken en genieten van de natuur en de stilte.
Sociale contacten
Is dat dan niet eenzaam op het platteland? Daar wonen toch weinig mensen met wie je contact kunt hebben?
Kan zijn dat er niet zoveel mensen wonen, maar er zijn er echt genoeg om sociale contacten mee te onderhouden. Je kunt in een grote stad wonen, midden tussen veel mensen, maar als die mensen elke dag naar hun werk zijn en je ze alleen een hoofdknikje geeft als je ze tegenkomt, dan is dat niet echt contact. Op het platteland daarentegen wonen dan wel minder mensen, maar juist hier maken ze gemakkelijker een praatje, houden in de gaten wie wat doet en waarheen gaat. Vooral de ouderen, die achter hun geraniums zitten. Denken we.
Sociale controle
Nu zitten de meeste ouderen helemaal niet achter de geraniums en je moet het ook niet zien als bemoeienis, maar als een vorm van sociale controle. Je ziet dat je overbuurman of –vrouw elke dag op tijd de gordijnen open heeft. Je hebt geen contact met ze, kent ze niet eens, maar als je op een dag ziet dat die gordijnen lang dicht blijven, dan ga je ernaar toe en bel je aan. Is er iets aan de hand, heeft diegene hulp nodig? Dan kun je actie ondernemen en – zo nodig – hulpdiensten inschakelen.
Mensen die na lange tijd dood in hun huis gevonden worden, wonen bijna altijd in de stad, waar je die controle niet hebt en waar mensen zich niet met elkaar bemoeien c.q. naar elkaar omkijken. Zo bekeken is het platteland zo gek nog niet.
Behoeften verschillen
Wie alleen woont, geen relatie heeft, geen baan, geen familie in de buurt die geregeld langs komt, en dan ook nog op het platteland, die moet toch wel eenzaam zijn? Valt mee, niet iedereen heeft behoefte aan veel contacten – sommige mensen kunnen heel goed alleen zijn, hebben dat bij tijd en wijle ook nodig. Eenzaamheid zit meer in jezelf.
Einzelgänger
Nu woon ik alleen, ik heb geen (betaalde) baan of familie in de buurt en ik woon op het platteland. Bovendien heb ik een aantal chronische aandoeningen en ik ben niet erg mobiel. Ben ik eenzaam? Welnee, ik vind het prima zo. Je moet wel dingen goed regelen. Vooruitdenken: bijvoorbeeld een basisvoorraad aan boodschappen in huis hebben, zodat je je kunt redden als je een tijdje de deur niet uit kunt en er niemand langs komt.
Ik heb een paar heel goede vrienden en mijn dieren, en ik kan heel goed alleen zijn. Ook als kind al, waar ik op school steeds te horen kreeg dat ik vooral mee moest doen aan allerlei activiteiten, anders hoorde ik er niet bij. Activiteiten waar ik helemaal geen belang bij had, die ik stomvervelend vond, maar die ik noodgedwongen toch deed. Werd het daar beter van? Nee, ik hoorde er nog steeds niet bij. Dat maakte ook niet uit, want ik ben een einzelgänger. Had ik dat toen maar geweten, dan had ik al die vervelende activiteiten niet hoeven doen. Ze hadden mij beter in mijn waarde kunnen laten.
Niet iedereen is gelijk, niet iedereen heeft dezelfde behoeften. De een is pas gelukkig als hij elke dag erop uit kan, voor de ander is hooguit een keer per week genoeg. Die verschillen zijn er gewoon, die moet je accepteren.
Donkere dagen
In de zomer kom je vaker buiten, dan heb je meer contacten. Die korte, donkere dagen waarin je minder contacten hebt – meer alleen bent – kunnen je een depressief gevoel geven. Gelukkig geldt dat niet voor iedereen en zeker niet voor mij. Geef mij maar vorst of een flink pak sneeuw met een zonnetje erbij. Dat is gezond en dan is het goed om buiten je vitamine D op peil te brengen.
Maar op druilerige of regenachtige dagen vermaak ik me ook prima. Ik maak het binnen, waar het lekker warm is, gezellig en denk dan hoe fijn het is dat ik dat heb. Een lekker warm huis met centrale verwarming – wat wil je nog meer? Nou, geen aardebevingen meer, want dat is een naar gevoel. We hebben er net weer een gehad en je denkt op dat moment echt dat de boel gaat instorten. Ik ben wel blij dat ik geen koopwoning (meer) heb.
Ben jij eenzaam?
En eenzaamheid? Daar moet je zelf iets aan doen. Als je contacten wilt, mensen wilt ontmoeten, moet je de deur uit. Daar zijn genoeg mogelijkheden voor, of je nu in de stad woont of op het platteland. Maar je moet wel zelf de eerste (en de volgende) stap zetten.
Denk er maar eens goed over na wat jouw behoeften zijn en of je echt eenzaam bent. Of is het een automatisch stempeltje dat je krijgt opgedrukt omdat je aan bepaalde voorwaarden voldoet? Eenzaamheid is vooral een gevoel en ligt niet alleen aan je leefomstandigheden. Alleen zijn betekent niet automatisch dat je eenzaam bent. Hoe eenzaam ben jij?
