Met haar loopfiets gaat ze er regelmatig op uit, ze ontdekte dat iedere ochtend ‘Nederland in beweging’ wonderen doet en ziet het leven het liefst zo positief mogelijk, ondanks haar diagnose Parkinson. Op Scouters deelt Marcelle Strijdhorst haar ideeën, ervaringen en belevenissen.
‘Je achterlicht doet het niet.’
De buurman staat op de stoep,
‘Je weet wel, die met die hondjes.’
Hij overschreeuwt ter nauwernood de zijne.
‘O, die. Lief mens is dat. Nou bedankt.’
Koortsachtig ploeg ik door de krochten van mijn huis op zoek naar dat doosje lampjes van die aanbieding van de Bas van jaren geleden.
Vergeefs.
Net zo vergeefs als mijn bezoek aan de Action. Bij het pompstation hebben ze twee soorten.
Ik gok en mag ze ongeopend ruilen.
Voor de ex van een automonteur is het vervangen van een lampje appeltje en volgens het bij de panda geleverde boekje eitje.
De derde van de drie moertjes zit muurvast… een Pools-ogende buurman passeert met zijn boodschappen en de wind trekt aan.
Meneer…, durf ik, …kunt u dit…
Hij neemt behoedzaam de schroevendraaier over. Kijkt. En gebaart … steeksleuteltje…
Terwijl de schemering intreed verdwijnt hij in een portiek verderop op zoek naar een steeksleuteltje.
Dat is nog maar het begin van alle problemen die hij in de volgende drie kwartier voor me oplost.
Mijn achterlicht doet het weer.
Mijn buur ontfermt zich zelfs over de verpakking. Met zijn boodschappen onder zijn arm verlaat mijn nieuwe vriend mij, terwijl ik mij afvraag hoe vaak ik al niet dankbaar was, dat ik in deze zeer gemêleerde wijk ben gaan wonen.
