Het is weer tijd om en blog te schrijven en ik heb er zin in. Ik loop al een tijdje rond met een idee om een stukje te schrijven over zelfredzaamheid en verantwoordelijkheid. En er moet ook een leuke foto bij. Komend weekend heb ik gepland om het uit te schrijven.
Die zaterdag ben ik hondsberoerd en kan ik helemaal niets. Tegen de middag gaat het weer wat beter. De vriendin komt langs. Ze ziet dat de koelkast wat leeg begint te raken en biedt meteen aan om boodschappen te doen. Dat aanbod komt als geroepen want boodschappen doen dat kan ik niet. Samen in de auto, op naar de supermarkt. En nu we toch onderweg zijn, ook even rondneuzen bij een tweedehands winkel.
Boven in de kast
Die avond eerst maar even bijkomen van de dag, nu kan ik niets meer. Nou ja, morgen is er weer een dag. Als ik zondagmiddag achter de computer ga zitten is het zo geschreven en kan ik de tekst ’s avonds nog nalopen. Intussen heb ik ook een leuke foto bedacht. Die zit helaas in een album bovenin in een kast, waar ik niet bij kan.
Zondag bedenk ik hoe ik die foto uit de kast kan krijgen. Voordat ik de telefoon kan pakken om een vriend te bellen komt hij al langs. Ik omschrijf het fotoalbum en hij duikt de kast in. Na wat rommelen komt hij met maar liefst drie albums tevoorschijn.
Nu moet de foto nog worden gescand. Een scanner heb ik niet en als ik er een zou hebben dan kan ik dit zware album er toch niet op leggen. Ik bel om hulp en ik kan ’s avonds bij familie met een scanner langskomen. Nou, dat is al vast geregeld. Van schrijven is nog niet veel terechtgekomen maar dat lukt vanavond nog wel.
Foutmelding
Ik hoef niet te koken, gelukkig maar want dat kan ik niet. Ik ben welkom bij de eetclub dus ik stap in de auto en vertrek. Als ik na het eten niet te lang blijf hangen gaat alles precies lukken. Na het eten gauw in de auto. Maar de auto start dan wel, hij wil niet rijden. In het display van de computer die de aanpassingen aanstuurt zie ik een foutmelding. Hij denkt dat er van alles stuk is terwijl er toch echt niets aan de hand is. Op zich niet echt een probleem, even resetten en klaar. Maar daarvoor moet de motorkap open, en dat kan ik niet. En als die open zou zijn kan ik ook niet bij het systeem om de computer te resetten.
Wegenwacht
De wegenwacht is er ruim een uur later. Nadat ze even hebben kunnen wennen aan alle techniek in mijn auto is de boel snel geregeld. Nu op naar de scanner. Maar eenmaal aangekomen moeten we natuurlijk het album met al mijn familieherinneringen eerst even doornemen. Van de planning om nog een blog te schrijven komt niets meer terecht. Nou ja, ik zou het vannacht nog kunnen schrijven maar dat kan niet, morgen moet ik weer werken.
Intussen dringt tot mij door dat ik maar bar weinig kan, maar intussen boodschappen in huis heb, een onbereikbaar album in handen heb, de foto is gescand, uit eten ben geweest, de auto is stukgegaan en weer gerepareerd.
Daar zou toch een blogje over zelfredzaamheid in moeten zitten. Misschien iets voor de volgende keer.
