In het Centraal Museum was op 29 juni een verhalencafé. Georganiseerd door Solgu en Kreukelcollectief met steun van de populaire podcast Echt Gebeurd. Het verhalencafé sloot aan bij de tentoonstelling ‘Ik ben gewoon hier’ in het Centraal Museum. De tentoonstelling is wel een beetje verstopt want je vindt hem op de vierde verdieping van het museum. Een echte aanrader. Hij is nog te zien tot en met 24 augustus 2025. De vertellers gaven een persoonlijk inkijkje in leven met een handicap, waarbij ze aansloten bij de thema’s van de tentoonstelling. Zoals activisme, intimiteit, de creativiteit en kracht van het leven met een handicap en hoe ver we als samenleving (nog niet) zijn. Dankzij een training van Echt Gebeurd waren de verhalen echt supergoed en tof.
Initiatiefnemers
We werden meegenomen in de verhalen van Martijn van Andel, Marijk Jansen, Evelien Spreitzer, en Jessica de Vroege.
Er was koffie en thee en lekkere hapjes. Jacqueline Kool van het kreukelcollectief vertelde iets over de initiatiefnemers van dit verhalencafé.
Het Solgu werkt in het belang van mensen met een lichamelijke beperking en/of chronische ziekte in de stad Utrecht. Het Solgu wil een Utrecht waar het vanzelfsprekend is dat iedereen gewoon zijn leven kan leiden. En waar je gewoon op bezoek kan. Een Utrecht dat goed is ingericht voor ons allemaal. Dus ook voor mensen met een beperking. Het Kreukelcollectief, voluit Stichting Kreukelcollectief – Behoud Gehandicapten Emancipatie, is een samenwerking tussen publiekshistorische websites, onderzoekers, creatieve makers en disability activisten.
Erfgoed van de Nederlandse gehandicaptenbeweging
Het Kreukelcollectief spant zich in om het erfgoed van de Nederlandse gehandicaptenbeweging bij elkaar te brengen en ontsluiten. Dit doen ze via het Kreukelarchief: het eerste historische en culturele centrum rond handicap in Nederland. Dat zo onthulde Jacqueline een plek gaat krijgen in Leiden.
Marijk
Daarna begon de eerste verteller, Marijk Jansen, te vertellen over haar ervaring aan het strand in een rolstoel met haar gezin. Dat ze gestoord werd door iemand die, erg opdringerig, wilde weten wat er met haar aan de hand was. Maar ze had geen behoefte aan een gesprek daarover. Dat soort vragen kreeg ze best vaak en daar nou eens bewust niet op ingaan, ervoer zij als een enorme overwinning en ook een soort van activisme. Zonder mee te hoeven lopen met demonstraties.
Martijn
Daarna kwam Martijn van Andel. Hij vertelde over een dubbel leven dat hij had geleid en dat hij nu altijd eerlijk wilde zijn. Hij had MS en wilde dat verstoppen. Maar door dat te doen verstopte hij veel meer dingen in zijn leven. En dat kostte hem relaties. Nu had hij eindelijk de ware liefde gevonden en hoefde hij zijn handicap en zichzelf niet meer te verstoppen. Zijn ware liefde zat natuurlijk In de zaal en de vonken spatten er van af!
Jessica
Daarna kwam Jessica de Vroege die slechtziend is. Super stoere dame, zet haar eigen meubels in elkaar. En ging vorig jaar voor het eerst met haar vriend naar het Oerol festival. Helemaal blij met de aangepaste voorstelling voor blinden en slechtzienden, want, zo vertelde ze, dan mag ik vast decorstukken aanraken of acteurs of rekwisieten of krijg je meer te horen over de achtergrond van waar je naar gaat kijken? Maar helaas, want waar bestond de voorstelling uit? Op een yogamatje in een grote witte tent naar een meditatief verhaal luisteren. “Supersaai en alsof je als slechtziende niks anders doet of kan dan luisteren! “
Evelien
Afsluitend kwam Evelien Spreitzer. Jullie wel bekend van Scouters en mijn huisgenoot. Zij vertelde over het Peetweekend en de Pride in Utrecht waar ze geweest is met een stel meiden, haar verhaal kun je hieronder zien. Evelien was wel zenuwachtig en dat hoor je aan haar stem, dat heb je als je spastisch bent. Ze had wel weer alle lachers op haar hand. Kijk dus vooral wel het filmpje en je moet goed luisteren want ze ging zo snel, dat youtube haar niet wilde ondertitelen.
Afsluiting/conclusie
Na de verhalen gingen we in groepjes met de vertellers in gesprek. Het was een inspirerende middag. In alle verhalen stond menselijkheid centraal. De zoektocht of het vinden van grenzen, intimiteit, erbij horen of juist niet. Je afsluiten of je openstellen. Zaken waar vele mensen met of zonder beperking tegenaanlopen en juist door het bespreekbaar te maken op zo’n middag leer je elkaar weer beter kennen. Het was een fijne middag.
