De redactieleden van Scouters hadden ook vakantie, al gingen we niet allemaal weg. Ikzelf logeerde in la Chambres d’Hôtes Chez Moi, ongeveer 600-700 km ten noorden van Parijs, in Desmaisons au Canal du Beurre. Kater Dousja is mee en mijn eigen bed ook.
De meesten van jullie zullen nu denken dat ik ergens in Noord-Frankrijk zat. Maar, ik reis niet per vliegtuig, trein, auto, fiets of ander vervoermiddel. De afstanden naar en rond mijn vakantieadres zijn klein en als ik iets verder weg wil, dan gebruik ik de scootmobiel of de Wmo-taxi.
Hintergarden
Als je niet meer fysiek kunt reizen, wat doe je dan in je vakantie? Je maakt er iets van in je eigen huis en je geeft er een leuke, buitenlands klinkende naam aan. Balkonia, Tuinesië en Hintergarden zijn niet meer zo spannend, die kent iedereen al. Bovendien heb ik helemaal geen balkon. En ook niet veel tuin, maar dat geeft niet, want ik houd toch niet van tuinieren.
Een nieuwe naam dus voor een vakantie in mijn eigen huis. Voorheen was dat la Piscine (het zwembad, maar dat ligt niet in mijn tuin), le Jardin (de tuin) of la Maison (het huis). Chambres d’Hôtes Chez Moi betekent Bread & Breakfast bij mij thuis. Desmaisons au Canal du Beurre is een vrije vertaling van Uithuizen aan het Boterdiep. En ja, dat ligt ongeveer 600-700 km ten noorden van Parijs. Heel handig: iedereen spreekt hier Nederlands (of Gronings).
Ik beleef niet heel veel: ik zit niet vast in de modder met mijn scootmobiel, of val ermee over een drempel. Af en toe ga ik wel een dagje weg, even over de grens met Duitsland bijvoorbeeld. Dat is hier ongeveer een uur rijden vandaan, dus dat doen we (mijn familie en ik) wel vaker. Als je afhankelijk bent van een hulpmiddel is op vakantie gaan lastiger. Dat begint al bij het vervoer, ons openbaar vervoer is nog steeds niet goed toegankelijk voor mensen in een rolstoel. En hoe krijg je een scootmobiel in de trein of de bus? Zonder mijn scootmobiel kan ik op de plaats van bestemming niets.
Vakantie per boek in mijn eigen luie stoel
Daarom lees ik wat meer, ik heb de laatste keer in Duitsland een boek gekocht (Ostseedämmerung van Eva Almstädt). Het speelt zich af in Sleeswijk-Holstein, direct onder de grens met Denemarken. Een beetje Waddengebied, net als waar ik woon. Dat geeft een beetje vakantie-in-Duitsland-gevoel. Niet heel spectaculair, maar je bent er toch even uit.
Zo kun je meer boeken lezen die zich afspelen in andere landen of werelddelen. Ik kan niet goed tegen warmte, daarom kies ik boeken die zich afspelen in wat koudere gebieden. Bijvoorbeeld Smilla's gevoel voor sneeuw van Peter Høeg, dat zich (gedeeltelijk) afspeelt in Groenland. Heerlijk over sneeuw en ijs lezen als het hier zo bloedheet is. Met de airco op volle toeren aan.
Er is ook een film van dat boek gemaakt (Smilla's Sense of Snow), maar die is op Netflix niet meer te vinden. Dan zie je nog beter hoe het er daar uitziet, in de ijsgrotten van Groenland. Het is moeilijk om je daar een voorstelling van te maken als je die grootse, uitgestrekte wereld niet kent.
Door te lezen kun je ook reizen in andere landen en kennis maken met de cultuur daar. Je leert over de gewoonten en ervaart het gevoel daar. Je waant je even in een andere wereld. Als ik een boek lees, ga ik er helemaal in op. Dan moet je me niet storen, dan ben ik buiten bereik. Veel mensen houden meer van warmte, maar ook daar zijn boeken over.
Vakantie en uitjes in mijn jeugd
Vroeger ging ik vaak op vakantie naar het buitenland. Ik ben heel veel in Zweden geweest en ook in Noorwegen, Denemarken en Finland. En ook op wandelvakantie in de bergen in Zwitserland. Weekje Berlijn, weekje Londen.
In de begintijd van onze buitenlandse vakanties, toen mijn zusje 4 jaar was, zijn we begonnen in Noord-Duitsland, in Sleeswijk-Holstein. Het boek Ostseedämmerung is dus voor mij heel herkenbaar, het haalt jeugdherinneringen op. Over de camping daar, waar Knorr soepen stond te demonstreren. Wat hebben mijn zusje en ik veel soep gegeten. Iedere dag andere smaken. Het ging ons niet zo zeer om de soep, maar om de plastic bakjes waar het in zat. Dat was leuk speelgoed, vooral als je er veel van had.
In de tijd dat ik jong was, was vakantie in het buitenland nog niet heel erg vanzelfsprekend, maar ik heb het wel van huis uit meegekregen. We hadden thuis een auto, daarom dacht iedereen dat we heel rijk waren. Dat het een hele oude auto was, zagen de mensen niet.
We gingen er altijd op uit in het weekend en in de vakanties. Ook in de eigen omgeving. Musea, kerken, naar het bos of de zee. We gingen niet altijd onderweg iets in een restaurantje iets eten of drinken, maar ook vaak picknicken.
Kamperen
We kampeerden gewoon in een simpele, maar wel grote tent met twee slaapgedeelten. Een 8-persoonstent voor ons vieren. We trokken veel, stonden vaak maar één nacht op een camping of in de wilde natuur. Dat mag in Scandinavië, daar geldt het allemansrätt (allemansrecht).
De afstand was te groot om in één keer door naar ons vakantieadres door te razen. We genoten ook van de reis ernaar toe, vermeden de snelweg. Staken rivieren over met een pontje – dat was meteen een plaspauze en koffiestop.
Helaas werkt mijn lichaam niet meer zo goed mee en moet ik het nu doen met korte uitstapjes of een leuk boek lezen. En de herinneringen aan vroegere vakanties. Is ook prima.
Vakantie is ontspannen
Het maakt niet uit of je een verre reis maakt, naar een buurland gaat of gewoon thuis blijft. Beleef een leuke vakantie per boek in je eigen luie stoel. Als je maar uit de sleur van alledag bent en kunt ontspannen. Want daar gaat het om: ontspannen, tot rust komen. Daarna heb je weer energie voor je normale dagelijkse taken of werk.
