Dit is voor mij, en ik neem aan voor iedereen met een handicap, ontzettend belangrijk! Maar het was ook voor mijn man belangrijk. Omdat we graag samen dingen ondernamen, vergrootte het ook zijn actieradius! Ook heeft hij mij geholpen met het accepteren van mijn loopprobleem en de loopfiets. Hij maakte er nooit een punt van en voelde zich nooit opgelaten naast mij. Een paar jaar geleden is hij plotseling overleden en nu reis ik alleen naar onze kinderen. Dat was in het begin best lastig, niet zozeer het praktische deel, maar alléén op pad gaan; nooit meer een dutje doen in de auto, omdat je altijd zelf rijdt; nooit meer loslaten omdat de ander oplet. Dat herkent iedereen die op welke manier ook alleen komt te staan. Maar het went, naarmate je het vaker doet.
En zo is dat ook met een loopfiets.
Ik vlieg veel met KLM, dit is naar het Engelse Humberside- waar mijn dochter woont, de enige mogelijkheid. Voorheen ‘loopfietste’ ik bij een inmiddels failliete maatschappij zelf naar de gate, hees mijn ik loopfiets en koffer in de volle bus en werd ik op het platform bij het vliegtuig afgezet. Daar nam men de loopfiets over waarna deze in het ruim werd gezet. Ik wil zo nodig zelfstandig zijn? Dat kost wel energie! Want de fiets weegt 9 kilo, is een meter lang, 90 cm hoog. De handbagage koffer weegt al snel 10 kg. Er zijn heus helpende handen maar makkelijk is het niet. Eerlijk is eerlijk.
KLM heeft het echter anders geregeld: mijn vraag om mijn loopfiets mee te mogen nemen wordt omgezet in een aanvraag tot speciale assistentie. Ik kan om die reden zelf wél online inchecken, maar ontvang geen boardingpass omdat de loopfiets apart moet worden ingecheckt. Deze boardingpass moet ik dus halen bij de balie en daar doen ze een paars-roze label aan m’n loopfiets en kan ik weer verder loopfietsen naar de gate. Dit label is belangrijk, om de loopfiets direct na aankomst te ontvangen. Een loopfiets wordt behandeld als rollator of kinderwagen. Je gebruikt hem tot de gate, daar wordt hij door het grondpersoneel overgenomen en in het ruim gezet. Vervolgens loop je zelfstandig het vliegtuig in. Na aankomst laadt het grondpersoneel alle bagage uit en de paars gelabelde items worden bij de vliegtuigdeuren in geval van een slurf of onderaan de trap neergezet.
Als je goed ter been bent valt het niet op, maar er zijn op Schiphol veel goede voorzieningen voor gehandicapten: veel liften en vriendelijke hulp waar dat nodig is. Bij de gate, waarvandaan de passagiers met een bus naar het vliegtuig worden vervoerd, is het voor minder validen zoals rolstoelgebruikers, of mensen die om welke reden dan ook slecht / minder goed ter been zijn zo geregeld dat zij met een schaarwagen naar het vliegtuig worden gebracht.
Je rijdt een liftje op en komt in een wagen die naar het vliegtuig rijdt, dan “schaart” de cabine omhoog naar de achteringang en kun je zo het vliegtuig in stappen of rijden. Mijn fietsje houd ik bij me tot het moment dat ik van de schaarwagen in het vliegtuig stap. De loopfiets wordt door het schaarwagenpersoneel naar het ruim gebracht. Onlangs viel een van de mannen uit zijn rol door al loopfietsend naar het ruim te rijden. Misschien niet zo professioneel, maar eigenlijk ook gewoon leuk: ga maar ontspannen met de situatie om dat maakt het voor mij als “mindervalide” makkelijker!
Het fijne van de speciale assistentie is bovendien dat je vaak als eerste in het vliegtuig zit! Je een VIP voelen is ook wel eens lekker! Nee, alleen reizen is niet gezellig, maar ik heb ervaren dat ik het kan en dat is heel veel waard! Het geeft me zelfvertrouwen.
Inmiddels voel ik me een ambassadeur van de loopfiets. Ik gun alle mensen die minder goed ter been zijn deze vrijheid. Open je ogen voor dit “wonder op wielen”!