Wanneer de loophulp geen label krijgt waarop staat: delivery at the gate, komt de loophulp op de lopende band terecht en dat is nou juist niet de bedoeling. Maar ook als je wel het juiste label hebt, maar men is niet genegen hierop te letten dan gaat het fout. In Lissabon kwam m’n loophulp op de achterste band terecht. Niet echt handig als je niet goed ter been bent. Na veel uitleg wilde men me wel helpen.
Label
Een label is dus belangrijk maar ook belangrijk is het om in het vliegtuig bij de purser aan te geven dat je de loophulp straks direct nodig hebt. Blijkbaar worden die zaken tijdens de vlucht al door de captain gecommuniceerd met het vliegveld.
Stoel bij het raam
Soms moet je in het vliegtuig wachten, soms ga ik het vliegtuig al uit om in de gaten te houden of de loophulp wel bij de gate wordt afgeleverd. Daarom heb ik inmiddels een vaste gewoonte om, indien mogelijk een stoel bij het raam aan de rechterkant te boeken zodat ik het uitladen kan volgen.
Waar is de loopfiets?
Bij het uitstappen vraag ik nog na of mijn loophulp komt. Ik heb al een paar keer meegemaakt dat de piloot m’n loophulp uit handen van het vrachtpersoneel trok. Dan was ik die man bijzonder dankbaar.
Bij het wachten mag je overigens niet op het platform staan. Je mag er wel overheen lopen om naar de shuttlebus te gaan, maar niet wachten, is me gezegd. Maar sommige dingen hoor je vanzelf, niet iets om echt rekening mee te houden.
Lege banden
Nog een ander probleem: sommige mensen van het vrachtpersoneel zijn overijverig: zo maakte ik eens op Schiphol mee dan een man van de afhandeling eiste dat ik mijn banden leeg zou laten lopen… want als ze zouden knappen…Ter plekke heb ik zo vriendelijk, maar vasthoudend mogelijk geargumenteerd dat er geen gevaar is, ook al zou de band springen. Maar de man bleef weigeren. Ik werd boos ? en noemde hem een sukkel, wat mijn zaak natuurlijk geen goed deed en gedreigd werd m’n loophulp helemaal niet mee te nemen. Uiteindelijk had ik geen keus en moest ik nota bene zelf mijn banden leeg laten lopen want zij “mochten dat niet doen”. Ik heb toen maar een klein beetje lucht uit de banden laten lopen. De rest bleken ze later toch te hebben gedaan. Ik kan je zeggen dat ik toen een heel slechte reis heb gehad en er zijn heel wat tranen gevloeid. ?
Ik miste mijn man, die kort daarvoor plotseling is overledenen altijd naast me stond, toen wel heel erg! ?
Stampij
Bij thuiskomst heb ik veel stampij gemaakt bij Flybe, de afhandelaar Aviapartner en Schiphol: Flybe zou het intern bespreken; voor de afhandelaar was ik geen partij en Schiphol gaf eigenlijk toe dat het niet de bedoeling was, maar nam geen verantwoordelijkheid en kon en wilde eigenlijk niets voor me doen…
Blijven doorgaan
Wat helpt is blijven doorgaan en doen wat je wilt, soms de dingen laten gebeuren, soms stampij maken. Het is maar net welke energie je er -op dat moment- in wilt steken. Én bedanken en een vriendelijk gezicht als het goed is gegaan.
In de meeste gevallen is het geen onwil, maar onbekendheid.
Een half jaar later dreigde ditzelfde te gebeuren. Er werd gevraagd of ik een pompje bij me had want de banden moesten leeg. Deze vraag kwam nota bene van hogerhand! Ook nu heb ik zo vriendelijk doch beslist mogelijk gezegd dat het wel heel raar is de banden leeg te laten lopen. Dat doen ze bij een rolstoel toch ook niet?! Om nu standaard een fietspompje mee te nemen… Het is goed gekomen. Jammer dat dit soort dingen steeds weer gebeuren want het geeft stress.
