Leren van een crisis
Van een crisis als deze kan je ook veel leren. Nu ik dit schrijf gaan er voorzichtig allerlei maatregelen versoepeld worden. Winkelen kon al even op afspraak en horeca en buitenattracties gaan open. We kunnen er weer een beetje op uit! Het enthousiasme voor vooral het bezoek aan terrassen, cafés en restaurants heeft ook iets moois aan het licht gebracht. Als we de uitbaters en de popelende gasten mogen geloven is een bezoek aan een terras of winkel zo ongeveer een nieuw ontdekt mensenrecht!
Blije gezichten
Op de foto’s en filmpjes die we nu zien voorbij komen zien we popelende mensen in de rij staan en lachende gezichten achter een kop koffie of een goed glas bier. Het valt na goed kijken wel op dat er geen gehandicapten te zien zijn. Dat is jammer maar voor een deel wel verklaarbaar. Toegankelijke café’s en restaurants zijn nu eenmaal niet zo dik gezaaid. Wat heb je aan een café als je niet aan de bar kan zitten of als er geen toegankelijke wc is? Wat heb je aan een restaurant als de tafels zo dicht op elkaar staan dat je er met een rolstoel of rollator niet naar binnen kan? Om nog maar te zwijgen van “rustieke” drempels en opstapjes als je eenmaal binnen bent.
Zilveren randje
Wat is hiervan het zilveren randje? Dit zou wel eens het moment kunnen zijn om alle horeca die dit nieuw verworven mensenrecht hindert uit de markt te halen. Gewoon door inclusiviteit en toegankelijkheid mee te nemen in de controle op coronasteun. Die controles zullen de rest van het jaar nog wel doorgaan dus daar zou tijd genoeg voor moeten zijn. Een niet toegankelijke gelegenheid is voor iemand met een beperking hetzelfde als een niet bestaande gelegenheid. Dan kunnen we nu mooi de daad bij het woord voegen. Kortom, stop de steun aan hen die niet meewerken aan een inclusieve maatschappij. Want zeg nou zelf, waarom zou je bedrijven steunen met geld van ons allemaal als we niet allemaal welkom zijn?