Geen enkel belang?
De man en vrouw die in de winkel werken zien mij staan. Ze komen naar mij toe en constateren droogjes dat ik niet naar binnen kan. “Nou, maar als jullie in het magazijn een plank of zo hebben?” probeer ik. Nee, dat hebben ze niet. Ze zeggen verder helemaal niets te kunnen en kijken ongeïnteresseerd langs mij heen. Ik probeer ze nog de tip aan de hand te doen om ergens komende week bij de bouwmarkt een plank of stuk traanplaat te halen. Dan kom ik later terug om alsnog een jas te kopen. “Ja, de bouwmarkt” zegt de man, zonder verdere moeite te doen om zijn totale gebrek aan betrokkenheid te verbergen. Ze voelen duidelijk geen enkel belang om mij in de winkel te krijgen. Hoewel er verder in de winkel geen enkele klant is gaat de verkoop kennelijk zo enorm goed dat ze mijn geld niet nodig hebben.
Dan ga ik maar weer. En nu ik beter oplet zie ik dat hier veel meer winkels hoge drempels en soms zelfs trapjes voor de deur hebben. Bij de oude historische gebouwen is dat te verwachten. Maar er zijn ook nieuwere of gerenoveerde gebouwen met hoge drempels.
Het is een keuze
De economische crisis is duidelijk voorbij, de middenstand lijkt zo enorm goed te verdienen dat ze een hele groep klanten probleemloos kan buitensluiten. Maar het is niet nodig om de omgeving zo in te richten. Wel is het nodig dat je je bewust bent van de keuzes die je daarin maakt. Vaak kan een probleem als dit met heel eenvoudige maatregelen worden opgelost. Bijvoorbeeld door een stevige plank achter de deur klaar te zetten. Dat kost bijna niets en werkt altijd. Het kan dat je je als winkelier nog nooit bewust bent geweest van de ontoegankelijkheid van je eigen winkel. Maar als je ziet dat een klant niet naar binnen kan en dan zonder schaamte je schouders ophaalt? Dan is er een duidelijke keuze gemaakt: geen gehandicapten in mijn winkel!